Sprawozdanie Zarządu z działalności GK JSW S.A. za 2012 rok

4.9. Sprawy sporne – istotne postępowania administracyjne, sądowe i arbitrażowe

Poniżej przedstawiamy opis istotnych postępowań, których uczestnikami są spółki Grupy Kapitałowej. Podmioty z Grupy uczestniczą w postępowania sądowych, administracyjnych i arbitrażowych związanych z prowadzoną przez nie działalnością. Poniżej opisano niektóre toczące się obecnie i zakończone w okresie od 1 stycznia 2012 r. do dnia sporządzenia niniejszego sprawozdania postępowania, które mogą w istotny sposób wpłynąć na sytuację i wyniki finansowe podmiotów z Grupy. W poniższym opisie pominięto postępowania, które w przekonaniu Grupy nie będą miały istotnego niekorzystnego wpływu na działalność operacyjną, sytuację finansową i rentowność Grupy, i których szacunkowa łączna wartość według wiedzy Emitenta nie osiąga wartości 10% kapitałów własnych Emitenta. W ocenie Zarządu JSW S.A., zgodnie z ich najlepszą wiedzą, podmiotom z Grupy nie zagrażają postępowania, które mogłyby w istotny sposób wpłynąć na ich sytuację finansową i rentowność, inne niż potencjalne postępowania o charakterze podatkowym wspomniane w poniższym opisie.

4.9.1. Postępowania sądowe

Postępowania sądowe, w których stroną jest Jednostka dominująca

Poza opisanymi poniżej sporami sądowymi o charakterze podatkowym, Jednostka dominująca jest również stroną szeregu postępowań sądowych dotyczących jej działalności. Do typowych sporów, w których bierze udział Jednostka dominująca, należą: spory związane z żądaniem naprawienia szkód górniczych, spory dotyczące zadośćuczynienia za wypadki przy pracy, spory dotyczące podwyższenia renty wyrównawczej w związku z wypadkami przy pracy oraz spory dotyczące zobowiązań umownych. Powyższe spory mają charakter typowy i powtarzalny. Żadne z nich z osobna nie miało dotychczas istotnego znaczenia dla sytuacji finansowej i wyników finansowych Grupy.

Postępowania sądowe, w których stroną są spółki zależne

Sprawa z powództwa Polimex-Mostostal S.A. i inni przeciwko Koksowni Przyjaźń

Konsorcjum składające się z Polimex-Mostostal S.A., Biura Projektów Koksoprojekt S.A., Naftoremont Sp. z o.o. oraz Przedsiębiorstwa Realizacji i Dostaw Budownictwa Piecexport Sp. z o.o. w dniu 8 lipca 2009 r. wniosło pozew przeciwko Koksowni Przyjaźń, żądając podwyższenia wynagrodzenia należnego w związku z wykonaniem umowy o realizację zadania inwestycyjnego, polegającego na modernizacji Wydziału Produkcji Węglopochodnych na zasadzie budowy kompletnego obiektu „pod klucz” z dnia 22 listopada 2005 r. zawartej pomiędzy Koksownią Przyjaźń a ww. konsorcjum o 62,5 mln zł (sygn. akt XIV GC 159/09/10). Postanowieniem z dnia 7 sierpnia 2009 r., Sąd Okręgowy w Katowicach udzielił konsorcjum zabezpieczenia roszczenia poprzez ustanowienie hipoteki przymusowej na przysługującym Koksowni Przyjaźń prawie użytkowania wieczystego nieruchomości. Na skutek zażalenia pozwanej, w dniu 28 września 2009 r. Sąd Apelacyjny w Katowicach zmienił postanowienie Sądu Okręgowego, oddalając wniosek konsorcjum o udzielenie zabezpieczenia. Koksownia Przyjaźń złożyła odpowiedź na pozew. W toku procesu została wydana opinia przez biegłego sądowego, do której strony wniosły uwagi i zastrzeżenia oraz na rozprawie w dniu 18 sierpnia 2011 r. zostali przesłuchani świadkowie.

Sąd Okręgowy w Katowicach Wydział XIV Gospodarczy w dniu 17 października 2011 r. zamknął rozprawę i w dniu 31 października 2011 r. ogłosił wyrok, oddalając powództwo w całości.

W dniu 10 stycznia 2012 r. doręczono spółce apelację powodów. W dniu 24 stycznia 2012 r. spółka wniosła odpowiedź na ww. apelację. W dniu 13 lutego 2012 r. doręczono spółce pismo procesowe powodów. W międzyczasie kwota roszczenia została skorygowana do 58,1 mln zł.

Na ostatniej rozprawie sądowej apelacja została oddalona. Sprawa jest zakończona prawomocnym wyrokiem z dnia 22 maja 2012 r. Natomiast Konsorcjum złożyło skargę kasacyjną od wyroku. Na dzień sporządzenia niniejszej informacji skarga nie została jeszcze rozpatrzona. W związku z powyższym Koksownia Przyjaźń utrzymała zobowiązanie warunkowe w księgach rachunkowych.

Sprawa z powództwa Koksowni Przyjaźń przeciwko Polskim Kolejom Państwowym S.A.

PKP S.A. pismami z dnia 18 marca 2010 r. skierowanymi do Sądu Okręgowego w Katowicach, wniosła o wszczęcie egzekucji na podstawie niżej wymienionych wyroków w łącznej kwocie 9,6 mln zł. W toku postępowania Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Legionowie w marcu 2010 r. zajął część spornej wierzytelności w kwocie 2,0 mln zł. W dniu 19 lipca 2010 r. Koksownia Przyjaźń wniosła do Sądu Okręgowego dla Warszawy – Pragi pozew przeciwko Polskim Kolejom Państwowym S.A. o pozbawienie w całości wykonalności tytułów wykonawczych w postaci 3 wyroków zaocznych Sądu Okręgowego w Katowicach XIV Wydział Gospodarczy z 2000 roku, opatrzonych klauzulą wykonalności nadaną postanowieniem Sądu Okręgowego w Katowicach XIV Wydział Gospodarczy w 2009 roku, oraz o zabezpieczenie powództwa poprzez sądowe zawieszenie egzekucji prowadzonej przez komornika sądowego należności głównej w łącznej kwocie 9,6 mln zł.

Powyższe roszczenia wynikają ze współpracy Zakładów Koksowniczych „Przyjaźń”, których Koksownia Przyjaźń jest następcą prawnym i poprzednika prawnego Polskich Kolei Państwowych S.A. Zakłady Koksownicze „Przyjaźń” w 2000 roku utraciły płynność finansową, a poprzednik prawny Polskich Kolei Państwowych uzyskał szereg wyroków i nakazów zapłaty przeciwko Zakładom Koksowniczym „Przyjaźń”. Zgodnie z twierdzeniem pozwu, wszystkie roszczenia, jakie Polskie Koleje Państwowe S.A. miały wobec Zakładów Koksowniczych „Przyjaźń” zostały zaspokojone w wyniku, między innymi, windykacji prowadzonej przez spółkę „CADAC” Sp. z o.o. Pozwana, w odpowiedzi na pozew złożony 7 października 2010 r., wniosła o oddalenie pozwu w całości i zasądzenie od powoda kosztów postępowania.

W toku postępowania sądowego (sygn. akt III C 968/10) następowała wymiana pism procesowych. Na ostatniej rozprawie w dniu 28 stycznia 2013 r., Sąd pozbawił w całości wykonalność tytułów wykonawczych w postaci wyroków zaocznych Sądu Okręgowego w Katowicach XIV Wydziału Gospodarczego, o sygn. akt: XIV GCo 246/09/16, XIV GCo 222/09/12, XIV GCo 245/09/16. Na dzień sporządzania niniejszej informacji wyrok nie jest prawomocny. Istnieje wysokie prawdopodobieństwo, że strona pozwana złoży w sprawie apelację, dlatego utrzymuje się zawiązaną w 2010 roku rezerwę w wysokości 7,7 mln zł, będącą różnicą między wartością przedmiotu sporu a kwotą zajętą przez komornika.

Sprawy z powództwa Koksowni Przyjaźń przeciwko byłemu kontrahentowi w związku z wyłudzeniem dostaw w 2006 roku

W latach 2007-2008, Sąd Okręgowy w Katowicach wydał pięć nakazów zapłaty w postępowaniach upominawczych na skutek pozwów wniesionych przez Koksownię Przyjaźń, nakazujących byłemu kontrahentowi Koksowni Przyjaźń, będącemu osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą, zapłatę łącznej kwoty 10,9 mln zł powiększonej o odsetki ustawowe i koszty procesów w związku z brakiem zapłaty przez kontrahenta za koks dostarczony mu w 2006 roku. Na dzień 31 grudnia 2012 r. żaden z powyższych nakazów zapłaty nie został wykonany i komornik sądowy przy Sądzie Rejonowym dla Warszawy – Mokotów prowadzi egzekucję komorniczą, która do dnia sporządzenia niniejszego sprawozdania była bezskuteczna.

Sprawa z powództwa ThyssenKrupp MinEnergy GmbH (obecnie ThyssenKrupp Metallurgical Products GmbH) przeciwko Polskiemu Koksowi S.A.

Polski Koks S.A. od 2004 roku pozostaje w sporze z ThyssenKrupp MinEnergy GmbH o zasądzenie od Polskiego Koksu S.A. kwoty 4,1 mln euro wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 22 września 2004 r. tytułem odszkodowania za niewykonanie umowy sprzedaży koksu z dnia 29/30 grudnia 2003 r. na podstawie art. 76 Konwencji Narodów Zjednoczonych o umowach międzynarodowych sprzedaży towarów, sporządzonej w Wiedniu dnia 11 kwietnia 1980 r. Wyrokiem z dnia 15 czerwca 2005 r. Sąd Okręgowy oddalił powództwo ThyssenKrup MinEnergy GmbH. Wyrok ten został w całości zaskarżony apelacją powódki, oddaloną wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia 18 maja 2006 r., uznającym apelację za bezzasadną. Wyrok ten został zaskarżony skargą kasacyjną w całości. Wyrokiem z dnia 28 lutego 2007 r. Sąd Najwyższy uchylił wyrok Sądu Apelacyjnego i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania.

Po ponownym rozpatrzeniu sprawy Sąd Apelacyjny w Katowicach wyrokiem z dnia 17 października 2007 r. (sygn. akt V ACa 460/07) zmienił wyrok Sądu Okręgowego w Katowicach z dnia 15 czerwca 2005 r., zasądzając od Polskiego Koksu S.A. na rzecz ThyssenKrupp MinEnergy GmbH tytułem odszkodowania kwotę 4,0 mln euro wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 22 września 2004 r. oraz kwotę 0,3 mln zł tytułem zwrotu kosztów postępowania. Wyrok ten został zaskarżony skargą kasacyjną przez Polski Koks S.A., w której podniesiono zarzuty naruszenia zarówno przepisów proceduralnych, jak i przepisów prawa materialnego. Sąd Najwyższy wyrokiem z dnia 9 października 2008 r. uchylił wyrok Sądu Apelacyjnego i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania oraz rozstrzygnięcia o kosztach postępowania kasacyjnego.

Rozpoznając sprawę po raz trzeci, Sąd Apelacyjny w Katowicach, wyrokiem z dnia 22 października 2010 r. (sygn. Akt V ACa 19/09), oddalił apelację ThyssenKrupp MinEnergy GmbH oraz, na podstawie wniosku restytucyjnego, zasądził od powódki na rzecz Polskiego Koksu S.A. kwotę 5,6 mln euro tytułem zwrotu spełnionego świadczenia głównego i odsetek na podstawie wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 17 października 2007 r., jak również kwotę 0,4 mln zł tytułem zwrotu kosztów postępowania. Sąd oddalił natomiast żądanie wniosku restytucyjnego o zapłatę odsetek od kwoty 5,6 mln euro za okres od dnia 19 października 2008 r. do dnia zwrotu ww. kwoty. W dniu 1 lutego 2011 r. Polski Koks S.A. zaskarżył wyrok z dnia 22 października 2010 r. do Sądu Najwyższego w zakresie oddalenia wniosku restytucyjnego o zapłatę odsetek. W dniu 7 lutego, skargę kasacyjną od wspomnianego wyroku wniosła również ThyssenKrupp MinEnergy GmbH, zaskarżając wyrok w całości i wnosząc o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Apelacyjnemu oraz odrzucenie wniosku restytucyjnego, ewentualnie uchylenie wyroku w tym zakresie. W dniu 25 listopada 2011 r. Sąd Najwyższy przyjął obie skargi kasacyjne do rozpoznania i wyznaczył termin rozprawy kasacyjnej na dzień 8 lutego 2012 r. Wyrokiem z dnia 8 lutego 2012 r., sygn. akt V CSK 91/11, Sąd Najwyższy uchylił wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 17 października 2007 r., sygn. akt V ACa 460/07 i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Apelacyjnemu w Katowicach.

Sąd postanowieniem z dnia 22 października 2012 r. dopuścił dowód z opinii biegłego z zakresu hutnictwa żelaza i stali inż. Józefa Lisa na okoliczność ustalenia ceny bieżącej koksu w II kwartale 2004 r, i skali przewidywalności zmian cen koksu na rynku światowym w II kwartale 2004 r. Opinia nie została jeszcze stronom przedłożona. Sąd nie wyznaczył też żadnego terminu kolejnej rozprawy. Uzasadnionym jest więc, utrzymanie rezerwy na zobowiązania w kwocie równej wartości toczącego się sporu.

4.9.2. Postępowania administracyjne

Poza opisanymi poniżej postępowaniami podatkowymi, podmioty z Grupy nie uczestniczą w postępowaniach administracyjnych, które mogłyby mieć istotny niekorzystny wpływ na działalność operacyjną, sytuację finansową i rentowność Grupy.

Postępowania podatkowe

Postępowania w zakresie podatku od nieruchomości od wyrobisk górniczych

Jednostka dominująca jest stroną postępowań sądowoadministracyjnych oraz podatkowych w zakresie podatku od nieruchomości. Przedmiotem sporu jest kwalifikacja wyrobisk górniczych oraz budowli i urządzeń w nich się znajdujących na cele ewentualnego opodatkowania podatkiem od nieruchomości. Spór dotyczy lat 2003-2009 w zakresie wyrobisk górniczych położonych w następujących Gminach: Jastrzębie-Zdrój, Ornontowice, Gierałtowice, Pawłowice, Mszana, Suszec i Świerklany. Postępowania toczą się w związku z wydanymi przez organy podatkowe decyzjami określającymi zobowiązania podatkowe, jak również w związku z wnioskami o stwierdzenie nadpłaty złożonymi przez Jednostkę dominującą.

Po korzystnym wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 13 września 2011 r. (sprawa zawisła pod sygn. P 33/09), w którym Trybunał stwierdził jednoznaczne wyłączenie z podstawy opodatkowania podatkiem od nieruchomości wyrobisk górniczych (kosztów drążenia) oraz uzależnienie opodatkowania urządzeń i obiektów znajdujących się w tych wyrobiskach od ich klasyfikacji jako budowli w rozumieniu Prawa budowlanego, nadal prowadzone są postępowania podatkowe.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach we wszystkich sprawach wydał korzystne dla Jednostki dominującej wyroki odnoszące się do kwestii opodatkowania wyrobisk górniczych oraz ich wyposażenia, w których Sąd, co do zasady, uchylił wydane w tym zakresie decyzje podatkowe. Zasadność tych orzeczeń została zakwestionowana przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Katowicach jak również Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Bielsku-Białej, które wniosły skargi kasacyjne do Naczelnego Sądu Administracyjnego na wszystkie korzystne dla JSW S.A. wyroki. JSW S.A. składając odpowiedzi na złożone kasacje wniosła o ich oddalenie. Dodatkowo Jednostka dominująca złożyła również wniosek do Naczelnego Sądu Administracyjnego o rozpoznanie poza kolejnością wpływu pierwszej skargi kasacyjnej dotyczącej Gminy Ornontowice za 2003 rok przywołując w treści wniosku sygnatury pozostałych spraw. Naczelny Sąd Administracyjny w miesiącu lipcu i wrześniu 2012 r. wydał dwa pozytywne dla branży górniczej orzeczenia rozstrzygające kwestię podziemnych wyrobisk górniczych po wyroku Trybunału Konstytucyjnego. Naczelny Sąd Administracyjny przywołując w uzasadnieniu treść wyroku Trybunału Konstytucyjnego, podzielił jego podgląd, że wyrobisko górnicze nie podlega opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości, akceptując jednocześnie, iż przedmiotem opodatkowania mogą być jednak obiekty i urządzenia zlokalizowane w wyrobiskach. Sąd podkreślił, że podstawa opodatkowania nie może uwzględniać wartości wyrobiska górniczego liczonej kosztami jego wydrążenia.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Katowicach w kilku sprawach JSW S.A. uchyliło decyzje Gmin i przekazało sprawy do ponownego rozpatrzenia. Gminy prowadząc postępowania wskazują, iż przedmiotem opodatkowania mogą być obiekty i urządzenia zlokalizowane w wyrobiskach, jednocześnie kwalifikując całe wyrobisko (koszty drążenia) wraz ze znajdującą się w nich infrastrukturą do opodatkowania. Jednostka dominująca w efekcie prowadzonych przez Gminy postępowań otrzymała decyzje ustalające zobowiązanie w tej samej wysokości jak w decyzjach pierwotnych, które zostały uchylone przez Kolegium. Od powyższych decyzji podatkowych Jednostka dominująca wniosła odwołania do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach. Stanowisko Gmin w przypadku wszczynanych postępowań podatkowych za kolejne lata jest identyczne, Gminy w decyzjach kwalifikują całe wyrobisko (koszty drążenia) wraz ze znajdującą się w nich infrastrukturą do opodatkowania. Również od tych decyzji JSW S.A. wniosła odwołania do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach.

Kwota sporna, w ramach toczących się postępowań przed organami administracji publicznej, wynosi łącznie 169,2 mln zł. Kwota rezerw i ujętych zobowiązań z uwagi na korzystne orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego oraz zapadłe wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na dzień 31 grudnia 2011 r. wynosiła 65,2 mln zł. Na dzień 31 grudnia 2012 r. łączna wartość rezerw i zobowiązań wynosi 147,6 mln zł, w tym kwota rezerwy w wysokości 83,4 mln zł oraz zobowiązań w wysokości 64,2 mln zł.

Postępowania w zakresie podatku od nieruchomości od infrastruktury kolejowej

Jednostka dominująca jest stroną postępowań podatkowych i postępowania sądowoadministracyjnego w sprawie dotyczącej opodatkowania podatkiem od nieruchomości od gruntów i budowli związanych z infrastrukturą kolejową za lata 2007-2009. Przedmiotem sporu jest zakres zwolnienia przedmiotowego tego rodzaju gruntów i budowli z podatku od nieruchomości w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2007 r. Jednostka dominująca złożyła wnioski o stwierdzenie nadpłaty przez organy podatkowe w Gminach Ornontowice oraz Gierałtowice (w Gminie Czerwionka-Leszczyny Jednostka dominująca uzyskała stwierdzenie nadpłaty). Pozostająca łączna kwota sporna wynosi 1,1 mln zł.

Analogiczny spór w ramach postępowań podatkowych oraz postępowania sądowoadministracyjnego, dotyczący stanu prawnego obowiązującego przed dniem 1 stycznia 2007 r. prowadzi JSK w zakresie lat 2003-2006. JSK wystąpiła w tych sprawach z wnioskami do Gmin o stwierdzenie nadpłaty podatku od nieruchomości. Łączna kwota sporna w powyższych postępowaniach wynosi 1,6 mln zł. Ponadto, Prezydent Miasta Jastrzębie-Zdrój wszczął z urzędu postępowanie w celu wydania decyzji określającej wysokość zobowiązania podatkowego za rok 2006. Szacunkowa wartość sporu wynosi około 0,5 mln zł.

Postępowania w zakresie podatku od nieruchomości od baterii pieców koksowniczych

Koksownia Przyjaźń była stroną postępowań podatkowych i sądowoadministracyjnych w sprawie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości, łącznie w zakresie lat 2003-2009. Spór z Prezydentem Miasta Dąbrowa Górnicza, jako organem podatkowym I Instancji, dotyczył zakresu opodatkowania baterii pieców koksowniczych. Organ podatkowy prezentował stanowisko, że baterie pieców koksowniczych stanowią budowle jako całość i ich pełna wartość początkowa powinna być podstawą naliczenia podatku od budowli. Spółka twierdziła, że podstawę naliczenia podatku od budowli stanowi wartość części budowlanych baterii pieców koksowniczych, czyli ok. 10% wartość początkowej. Pozostałe elementy, w tym głównie masyw ceramiczny, stanowią części techniczno-technologiczne.

Postępowania podatkowe oraz administracyjnosądowe prowadziły naprzemiennie lub łącznie następujące instytucje: Prezydent Miasta Dąbrowa Górnicza, Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Katowicach („SKO”) oraz Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach.

W III kwartale 2012 r. wszystkie trwające postępowania (lata 2006-2009, postępowania za lata 2003-2005 zakończyły się we wcześniejszych okresach) zakończyły się decyzjami SKO, w których organ podatkowy II Instancji uznał prawidłowość stosowanej przez Koksownię Przyjaźń metodologii podziału baterii pieców koksowniczych na część budowlaną i niebudowlaną, uchylając wcześniejsze niekorzystne dla spółki decyzje Prezydenta Miasta Dąbrowa Górnicza. Jednocześnie, co nie jest częstą praktyką, SKO w wydanych decyzjach określiło wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za lata objęte postępowaniem (2006-2009). Tym samym kilkuletni spór z organem podatkowym I Instancji zakończył się pomyślnie dla spółki.

W związku z powyższym w 2012 roku rozwiązano rezerwy na podatek od nieruchomości w łącznej kwocie 21,2 mln zł. Ponadto w miesiącu wrześniu 2012 r. Sąd Rejonowy w Dąbrowie Górniczej wykreślił z ksiąg wieczystych spółki hipotekę przymusową ustanowioną na rzecz Gminy Dąbrowa Górnicza w kwocie 0,5 mln zł celem zabezpieczenia spornego zobowiązania w zakresie podatku od nieruchomości za 2006 rok.

Postępowanie w sprawie podatku od nieruchomości od nowo wybudowanych budynków i budowli w ramach II etapu modernizacji Koksowni Radlin

Burmistrz Radlina pismem z dnia 29 maja 2012 r. wezwał KK Zabrze do przedłożenia korekty deklaracji podatku od nieruchomości za 2010 rok uwzględniającą nowo wybudowane budynki i budowle w ramach II etapu modernizacji Koksowni Radlin, zajmując stanowisko, że momentem powstania obowiązku podatkowego jest zakończenie budowy potwierdzone zawiadomieniem właściwego organu o zakończeniu budowy, co w przypadku KK Zabrze miało miejsce w listopadzie 2009 r. (stanowisko to zostało również przedstawione przez Burmistrza w interpretacji indywidualnej z dnia 12 sierpnia 2010 r.). Wobec powyższego deklaracja za 2010 rok powinna uwzględniać nowo wybudowane budynki i budowle. Jednakże KK Zabrze nie ujął ich w deklaracji za 2010 rok stojąc na stanowisku, że momentem powstania obowiązku podatkowego jest data uprawomocnienia Decyzji Państwowego Inspektora Nadzoru Budowlanego, tj. styczeń 2010 r.

W związku z rozbieżnymi stanowiskami KK Zabrze utworzyła rezerwę oraz dodatkowo zleciła analizę, której przedmiotem było zbadanie stanu faktycznego w aspekcie podatkowym dotyczącym podatku od nieruchomości w związku z modernizacją Koksowni Radlin. Autorzy analizy nie widzą większych szans na obronę stanowiska KK Zabrze.

Wobec powyższego w czerwcu 2012 r. KK Zabrze złożył korektę deklaracji i zapłacił zaległy podatek (3,9 mln zł) wraz z odsetkami (1,0 mln zł), co zaskutkowało wykorzystaniem rezerwy.

Postępowanie w zakresie możliwości zaliczenia wypłat dla pracowników do kosztów podatkowych

Jednostka dominująca była stroną postępowania sądowoadministracyjnego w związku z negatywną interpretacją indywidualną prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych. Przedmiotem sporu była możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości brutto wypłat przyznanych z podziału wyniku finansowego netto w dniu ich dokonania lub pozostawienia do dyspozycji pracownika wraz ze składkami na ubezpieczenia społeczne, w części finansowanej przez płatnika składek. Jednostka dominująca otrzymała częściowo niekorzystną interpretację indywidualną prawa podatkowego, zmienioną następnie z urzędu przez Ministra Finansów na całkowicie niekorzystną. Jednostka dominująca złożyła skargę na zmienioną interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, który wyrokiem z dnia 6 grudnia 2010 r. (sygn. akt III SA/Wa 160/10) uznał stanowisko Ministra Finansów za prawidłowe. Dnia 5 stycznia 2011 r. Jednostka dominująca złożyła skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego. W dniu 3 października 2012 r. Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie wydał wyrok oddalający skargę kasacyjną JSW S.A.

Jednocześnie Jednostka dominująca wystąpiła 15 czerwca 2012 r. z nowym wnioskiem o interpretację indywidualną w tym zakresie przedstawiając nowy stan faktyczny (ewidencjonowanie zdarzeń księgowych oraz sporządzanie sprawozdań finansowych zgodnie z MSSF). Dnia 18 września 2012 r. otrzymano negatywną interpretację indywidualną, którą  Jednostka dominująca 4 grudnia 2012 r. zaskarżyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach.

W przypadku pozytywnego rozstrzygnięcia sporu Jednostka dominująca będzie mogła zaliczyć wyższe koszty w koszty uzyskania przychodu, a w konsekwencji spadnie efektywna stopa podatkowa.

W identycznym stanie prawnym jednostka Grupy uzyskała 5 listopada 2012 r. pozytywną interpretację Ministra Finansów  Sygn. IBPBI/2/423-958/12/AP (w zakresie wypłaty z zysku) po ponownym rozpatrzeniu, w związku z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 maja 2012 r. Sygn. akt II FSK 2275/10 oddalającym skargę kasacyjną  wniesioną przez Organ Skarbowy.

4.9.3. Postępowania arbitrażowe

Postępowanie arbitrażowe Zarmen Sp. z o.o. i inni przeciwko KK Zabrze

KK Zabrze był stroną postępowania sądowego prowadzonego w związku z nieuznanym przez niego roszczeniem lidera Konsorcjum „Concorde-Radlin II” – ZARMEN Sp. z o.o. („GRI”) o zapłatę za wykonanie umowy o roboty budowlane z dnia 17 października 2006 r.

Wyrokiem z dnia 27 września 2012 r. Sąd Arbitrażowy przy Krajowej Izbie Gospodarczej w Warszawie rozstrzygnął spór pomiędzy KK Zabrze a GRI na tle ww. umowy, orzekając w sposób następujący:

1. Zasądzając od KK Zabrze na rzecz GRI kwotę 30,9 mln zł, z odsetkami ustawowymi tytułem zapłaty wynagrodzenia za wykonanie przedmiotu umowy.
2. Zasądzając od KK Zabrze na rzecz GRI kwotę 8,7 mln zł, z odsetkami ustawowymi od dnia 21 marca 2009 r. do dnia zapłaty, tytułem zwrotu poniesionych przez GRI kosztów sporządzenia brakującej dokumentacji technicznej.
3. Zasądzając od KK Zabrze na rzecz GRI kwotę 7,0 mln zł, z odsetkami ustawowymi od dnia 6 sierpnia 2009 r. do dnia zapłaty, tytułem kary umownej z tytuł zwłoki w dostarczeniu GRI brakującej dokumentacji.
4. Oddalają powództwo GRI w pozostałym zakresie, tj. w kwocie 34,5 mln zł i odsetkami ustawowymi.
5. Zasądzając od GRI na rzecz KK Zabrze kwotę 0,5 mln zł, z odsetkami ustawowymi od dnia 23 lipca 2010 r. do dnia zapłaty, tytułem kosztów wykonania zastępczego prac.
6. Oddalając powództwo KK Zabrze w pozostałym zakresie według wartości zobowiązań nieodsetkowych opisanych w Uzasadnieniu w wysokości 63,4 mln zł.

Ponadto, w wyniku złożonego pisma procesowego przez Zarmen Sp. z o.o. o nadanie klauzuli wykonalności wyżej wymienionemu wyrokowi oraz ewentualnymi wnioskami o zabezpieczenie, KK Zabrze dokonał wpłaty w wysokości 23,5 mln zł na rachunek depozytowy Sądu tytułem zabezpieczenia.

W dniu 26 października 2012 r. KK Zabrze złożył w Sądzie Okręgowym w Gliwicach skargę o uchylenie Wyroku Sądu Polubownego, następnie w dniu 3 stycznia 2013 r. złożono uzupełnienie ww. skargi. Wartość przedmiotu zaskarżenia na dzień 31 grudnia 2012 r. wynosi 46,6 mln zł. Postępowanie toczy się pod Sygn. Akt X GC 328/12.

Dotychczasowa analiza zapisów Orzeczenia i Uzasadnienia Wyroku Sądu Polubownego pozwala na następujące ujęcie księgowe:

• z kwoty 30,9 mln zł, kwotę 28,0 mln zł odniesiono na rzeczowe aktywa trwałe, natomiast pozostałą wartość w wysokości 2,9 mln zł w pozostałe koszty (kwota ta w chwili zdarzenia, tj. w poprzednich okresach sprawozdawczych nosiła charakter pozostałych przychodów),
• kwotę 8,7 mln zł odniesiono na rzeczowe aktywa trwałe,
• kwotę 7,0 mln zł jako karę odniesiono w pozostałe koszty,
• zasądzone odsetki ustawowe naliczone na dzień 31 grudnia 2012 r. w ogólnej kwocie 21,9 mln zł odniesiono w pozostałe koszty.

W zakresie skutków podatkowych wyroku KK Zabrze rozpoznał aktywo z tytułu odroczonego podatku dochodowego w wysokości 6,0 mln zł, zaktualizował rezerwę z tytułu odroczonego podatku dochodowego w zakresie wyceny rzeczowych aktywów trwałych o kwotę 2,2 mln zł oraz utworzył rezerwę na ewentualne skutki w podatku od nieruchomości obejmującą należność główną wraz z odsetkami, która na dzień 31 grudnia 2012 r. wyniosła 0,9 mln zł.

Na dzień 31 grudnia 2012 r. zakończone zostało postępowanie sądowe prowadzone w Sądzie Gospodarczym w Dniepropietrowsku o wypłatę przez PrivatBank kwoty gwarancji zabezpieczającej wykonanie umowy nr DN/NR/RI-35 o roboty budowlane z dnia 17 października 2006 r. Wyrokiem Sądu żądanie to zostało oddalone ze względu na to, iż podpis osoby upoważnionej widniejący na Gwarancji nie został złożony przez tą osobę, a odcisk pieczęci banku nie odpowiada oryginałowi. W oparciu o wyrok Sądu KK Zabrze złożył do prokuratury Rejonowej w Zabrzu stosowne Zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa. Prokuratura poinformowała pismem z dnia 7 listopada 2012 r. o wszczętym dochodzeniu o przestępstwo określone art. 270 § 1 KK.

Pozostałe podmioty z Grupy nie uczestniczą w postępowaniach arbitrażowych.

Postępowania karne

Nie toczą się postępowania karne, które mogłyby mieć istotny niekorzystny wpływ na działalność operacyjną, sytuację finansową i rentowność Grupy.